Τι παροξυσμός «ανεξαρτησίας» είναι και τούτος; Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε «ανεξάρτητους» υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες σ' ολόκληρη τη χώρα.

Στην αφετηρία της κούρσας

• Πάικος Βασίλης

Τι παροξυσμός «ανεξαρτησίας» είναι και τούτος; Δεν προλαβαίνουμε να
μετράμε «ανεξάρτητους» υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες σ'
ολόκληρη τη χώρα. Λες και ξαφνικά, για πρώτη φορά δε από τότε που
μπορούμε να θυμηθούμε, οι επίδοξοι τοπικοί άρχοντες αποφάσισαν μαζικά να
υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της Αυτοδιοίκησης έναντι της... θανάσιμης
επιβουλής των κομμάτων. Οι ίδιοι τοπικοί άρχοντες, σημειωτέον, ή
περίπου οι ίδιοι, οι οποίοι σε προηγούμενες φάσεις επιζητούσαν μετά
μανίας το χρίσμα. Έκαναν κωλοτούμπες για το χρίσμα, για να
κυριολεκτούμε...







Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ισχυρό πολιτικό μήνυμα θα δοθεί, τον
προσεχή Μάιο, κατά κύριο λόγο από τις ευρωεκλογές. Κατά δεύτερο λόγο από
την περιφερειακή και κατά πολύ τρίτο λόγο από την τοπική εκλογική
κάλπη. Παρ' όλ' αυτά δεν παρατηρείται, για την ώρα, προφανής
τουλάχιστον, προπαρασκευή για τις ευρωεκλογές. Ούτε διεξάγεται ιδιαίτερη
συζήτηση γι' αυτές. Κάτι σκόρπιες κουβέντες από δω κι από κει για τον
σταυρό προτίμησης, κι αυτό είναι όλο. Δίχως βεβαίως να σημαίνει πως στα
κόμματα δεν υπάρχουν οι σχετικές διεργασίες, σε επίπεδο τουλάχιστον
επίδειξης ενδιαφέροντος. Αντιθέτως για την δημοτική και για την
περιφερειακή αναμέτρηση γίνεται κιόλας, τρεις μήνες πριν, ο κακός χαμός.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:



Σοφά έπραξε ό Αντώνης Σαμαράς που αποφάσισε αυτή τη
φορά να προσποιηθεί πως δεν δίνει χρίσμα. Άφησε στους εκλεκτούς του το
περιθώριο της ανακοίνωσης, η δε στήριξη της Ν.Δ. ήλθε διά «διαρροών». Τα
είχε προφανώς τα μηνύματα. Ήξερε τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Καθώς, αν
το είχε κάνει, θα ήταν τώρα υποχρεωμένος να προχωρήσει σε διαγραφές.
Και πώς να αποτολμήσει διαγραφές, με δεδομένη την οριακότητα της
κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας. Θα ήταν, ας πούμε, υποχρεωμένος να
διαγράψει και τον Νικήτα Κακλαμάνη, εν
ενεργεία βουλευτή του. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η Ν.Δ. σήμερα έχει
βαρεθεί να μετράει αντάρτικες υποψηφιότητες. Στ' άρματα- στ' άρματα οι
εθνικόφρονες, κανονικά.



Από την άλλη μεριά, δεν είναι διόλου βέβαιο πως όλοι οι υποψήφιοι της
Δεξιάς θα επιθυμούσαν το χρίσμα, κάθε άλλο. Εδώ βλέπουμε πολλούς απ'
αυτούς να παριστάνουν τους φλογερούς «αντιμνημονιακούς». Προκειμένου να
μην προσέλθουν στην κάλπη φορτωμένοι με το άχθος των συνεπειών της
κυβερνητικής πολιτικής. Ενώ η Ν.Δ. έχει ήδη σε κάποιες περιπτώσεις
υποχρεωθεί, και απ' ό,τι όλα δείχνουν το φαινόμενο θα διευρυνθεί, σε
επιλογές «λευκής πετσέτας». Σε επιλογές εκ των προτέρων παραδοχής της
ήττας. Με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του Σταύρου Καλαφάτη για τη Θεσσαλονίκη...

Τα μυστήρια του 2^ου γύρου

Ο ελάσσων κυβερνητικός εταίρος, το ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε κι αυτός να μην
δώσει χρίσματα αυτή τη φορά. Εδώ γελάνε, θα πει κανείς. Γιατί τι χρίσμα
μπορεί να δώσει το σημερινό ΠΑΣΟΚ, πού να το δώσει, ποιος το θέλει και
τι να το κάνει. Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενο λοιπόν το κόμμα του Βαγγέλη Βενιζέλου, παριστάνει
τώρα τον υπερασπιστή της «ανεξαρτησίας» της Αυτοδιοίκησης. Είναι
χαρακτηριστικό ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες οι
προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι από τους οποίους κεντρικά του
στελέχη, ποζάρουν σήμερα ως ανεξάρτητοι. Λαύβροι αντιμνημονιακοί δε οι
περισσότεροι απ' αυτούς. Θεωρώντας την όποια σύνδεσή τους με το μητρικό
σχήμα από δυσφήμηση έως κατάρα. Και πάντως, συνταγή σίγουρης ήττας. Παρ'
όλ' αυτά το αποτέλεσμα, κατά πάσαν πρόβλεψη, θα επιτρέψει στον πρόεδρο
του ΠΑΣΟΚ να κομπάσει για κάποιες επιτυχίες. Καθώς κάμποσοι από τους εν
ενεργεία δημάρχους και περιφερειάρχες της επιρροής του δεν αποκλείεται
να επανεκλεγούν. Όχι βεβαίως στ' όνομα του ΠΑΣΟΚ, ούτε λόγος...



Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μεριά του, προχώρησε σε «καθαρές» επιλογές. Χωρίς να
κρύβεται ως προς τις κομματικές του επιδιώξεις. Και την αντανάκλασή τους
στην αυτοδιοικητική κάλπη. Ποντάρει κατά κύριο λόγο στη δυναμική της
πολιτικής του επιρροής. Πιστεύοντας πως η «παράσταση νίκης» θα
καταγραφεί και στις τοπικές εκλογές. Ελπίζει δε πως τα όποια προβλήματα
εμφανίστηκαν σε σχέση με τις επιλογές υποψηφίων θα ξεπεραστούν ώς την
ώρα της κάλπης. Ακόμη και τα εσωκομματικά προβλήματα. Στον βαθμό πάντως
που θα επιβεβαιωθούν οι ελπίδες του, τούτο θα αποτυπωθεί στον πρώτο
εκλογικό γύρο. Εκεί, στις περισσότερες των περιπτώσεων, θα δει πράγματι
διαμορφούμενα ποσοστά αντάξια των προσδοκιών του. Το πρόβλημά του,
εκείνο που κατά πάσαν λογική πρόβλεψη θα βρει μπροστά του, είναι το
ζήτημα του δεύτερου γύρου. Εκεί που, απ' ό,τι όλα δείχνουν, οι πάντες θα
συνασπιστούν εναντίον του. Φαινόμενο που θα αποτελέσει μεγαλύτερη
απειλή στις περιφέρειες παρά στους δήμους, όπου μετράει και η προσωπική
ακτινοβολία των υποψηφίων. Και βέβαια δεν είναι διόλου σίγουρο πως το
συγκεκριμένο πρόβλημα είναι εύκολα αντιμετωπίσιμο.



Εκτός πια κι αν οι υποψήφιοι περιφερειάρχες οι υποδειχθέντες από τον
ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσουν ν' αναπτύξουν, κατά την εξέλιξη της προεκλογικής
κούρσας, δυναμική τέτοια που δεν θα είναι εύκολο να ανακοπεί. Ούτε από
το συνασπισμένο κεντρο-αριστερο-δεξιό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο...

 http://www.avgi.gr